اقتصاد چین از اواخر قرن بیستم به تندی تغییر کرده و همواره در حال رشد است. بطوری که در سال 2010 از چین به عنوان دومین اقتصاد بزرگ جهان و یک بازیگر اصلی در اقتصاد جهانی نام برده شد و این در حالیست که میلیونها تن هنور در فقر شدید زندگی میکنند و مشکلات زیربنایی نیز در چین ادامه دارد. بیش از ۵۰ درصد مردم چین کشاورزند. صنعتگران ۲۴ درصد و کارمندان و بازرگانان ۲۶ درصد نیروی کار فعال این کشور را تشکیل می‌دهند. با این وجود حدود ۲۰۰ میلیون نفر از مردم چین با درآمد روزانه کمتر از یک دلار زندگی میکنند.
صنایع اصلی چین بسیار گسترده و شامل محصولات آهن و استیل، زغال سنگ، ماشین آلات، پترولئوم، اسباب بازی، کفش و لوازم الکترونیکی و اتومبیل است. برنج، گندم، سیب زمینی، ذرت، بادام زمینی، چای، ارزن، جو، کتان، ماهی و خوک فرآورده‌های اصلی کشاورزی هستند. صادرات عمده چین ماشین آلات، پوشاک، کفش، اسباب بازی، سوخت معدنی، مواد شیمیایی و واردات آن ماشین آلات، مواد شیمیایی، آهن و استیل و سوخت معدنی است.
حجم اقتصاد چین در سال ۲۰۰۷ از ژاپن بیشتر بود و طبق آمارهای جهانی پس از آمریکا یعنی در مقام دوم جهان قرار می‌گیرد. چنانچه رشد کنونی اقتصادی چین همچنان ادامه یابد، چین از نظر اقتصادی، در حال رسیدن به آمریکا یعنی بزرگ‌ترین اقتصاد جهان است و باید خود را برای مقابله با پیامدهای سیاسی و اقتصادی این موضوع آماده کند. چین از کشورهای جنوب شرق آسیا است که از اواسط دهه 1970 میلادی، سیاست آزاد سازی اقتصاد را در پیش گرفت و از شرایط بسته اقتصادهای سوسیالیستی به تدریج فاصله گرفت.
این کشور طی دو دهه گذشته تلاشهای بسیاری را در راستای اصلاح ساختار اقتصادی و آزاد سازی اقتصاد کشور به عمل آورد و بسیاری از موانع تجارت خارجی و جذب سرمایه گذاری خارجی را از سر راه برداشت و در همین حال تقاضای عضویت در موافقت نامه عمومی تعرفه و تجارت (گات) و سپس در سازمان جهانی تجارت ( WTO ) را دنبال کرد. این کشور پس از الحاق به سازمان تجارت جهانى (WTO) توانست بازارهاى بیشترى را با کالاهاى خود به تصرف درآورد. این الحاق به چین فرصت این را داد که بتواند با استفاده از سیاست هاى تجارى خاص خود و نیز کالاهاى ارزان قیمت حتى به بازار کشورهایى چون آمریکا و ژاپن که کالاهایى به مراتب بهتر و با کیفیت تر تولید مى کنند نفوذ کند.
و بالاخره کالاهاى چشم بادامى هاى جنوب شرق آسیا به تبعیت از تولید توسط نیروی کار ارزان، آنچنان ارزان است که حتى وضع قیمت پایه و وضع تعرفه هاى سنگین بر روى اجناس چینى تاثیرى بر عدم ورود آنها به کشورها نداشته باشد. از خلال دندان و ماژیک رنگى گرفته تا ماشین آلات سنگین مورد استفاده در کارخانجات از نوع چینى را مى توان در بازار مشاهده کرد و در حال حاضر معدود کشورهایى را مى توان یافت که در بازارهاى آنها کالاهایى با مارک (Made in China) وجود نداشته باشد ...
