■ احوال چنارهای ولیعصر بخش عمومی

این چنارها چند ساله هستن؟

مرثیه‌ای برای چنارهای ولیعصر

تو گویی در مقام مقایسه با فاجعه عظیمی همچون خشک شدن دریاچه ارومیه، دیگر کسی به یاد خشک شدن چنارهایی نیست که حتی با وجود کم شدن شان،همچنان عنوان ریه های تنفسی پایتخت را یدک می کشند.

زمانی که در سال 1307 خورشیدی، کلنگ احداث خیابان ولی عصر زده شد، چنارهایی در دوسوی طولانی ترین خیابان پایتخت کاشتند که با گذر زمان، این چنارها به یکی از مصادیق هویت طهران قدیم بدل شد.

هنوز هم بسیاری از کهنسالان ایرانی و حتی توریست ها، یاد و خاطره چنارهای انبوه خیابان پهلوی سابق را از یاد نبرده اند. اما امروزه دیگر از آن خاطرات نوستالوژیک خبری نیست و چنارهای خیابان ولیعصر به کم ترین تعداد خود رسیده اند.

تا همین 20 سال پیش بالغ بر 24 هزار درخت چنار در خیابان ولیعصر خودنمایی می کرده است اما امروزه این تعداد به کمتر از هشت هزار چناررسیده است.

فکرمی کنم مهم ترین عاملی که موجب قطع این درختان تنومند می شود، حضور ساختمان های تجاری متعدد در خیابان ولیعصرباشد.

در واقع واضح است که تاجران آن منطقه به خاطر نمایش بهتر برندها و محصولات خود، اقدام به خشک کردن چنارهای پیاده رو کرده اند و با پرداخت جریمه ای سبک، نمای مکان تجاری خود را بیشتر در معرض دید عموم قرار داده اند.

شاید همین تغداد کمتر از هشت هزار درخت(بنا به تخمین خانم معتمد) تنها باقیمانده های خاطرات سالهای دور هستند که شاید حداقل سه نسل با آنها خاطره دارن.
کاش قدر همین درختهای باقی مانده را بیش از این بدانیم...

تشکر ویژه از سرکار خانم هوشمند بخاطر این روزنوشت

شاید هم به خاطر حفظ ایمنی و جلوگیری از سقوط که احتمالاً این روش ما را به یاد همان متد معروف پاک کردن صورت مساله می‌اندازد
به هر حال "از ماست که بر ماست"

تشکر ویژه از شما